Mikropale iniekcyjne

Mikropale iniekcyjne należą niewątpliwie do nowoczesnych technik fundamentowania, ponieważ odznaczają się zwiększoną nośnością jednostkową pobocznicy w stosunku do pali wierconych metodami klasycznymi.

Ze względu na niewielkie średnice, do 300 mm, nośność ich uzyskiwana jest przede wszystkim na pobocznicy, natomiast podstawa pala przenosi zaledwie 1—15% nośności pobocznicy.

Odznaczają się relatywnie wysoką nośnością dzięki podwyższonemu ciśnieniu podawanego zaczynu cementowego podczas formowania.

Mogą przenosić obciążenia rzędu 100-500 kN w zależności od rodzaju gruntu, długości pala i rodzaju zbrojenia.
Ideą mikropali jest wprowadzenie w podłoże gruntowe stalowej żerdzi zakończonej odpowiednią koronką wiertniczą, a następnie wykonanie techniką iniekcji tzw. buławy, która ściśle zespolona jest z podłożem gruntowym.

Żerdź wiercąca może stanowić zbrojenie docelowe mikropala ( tzw żerdź samowiercąca), bądź zostaje usunięta z otworu i osadzone zostaje zbrojenie w postaci pręta ze stali wysokogatunkowej, profilu walcowanego, wiązki prętów lub stalowej rury.

Posadowienie na mikropalach

Mikropale iniekcyjne znajdują zastosowanie jako posadowienie pośrednie wszelkich obiektów budowlanych, takich jak:

• budynki mieszkalne,
• obiekty inżynierskie,
• obiekty przemysłowe,
• obiekty infrastruktury technicznej

oraz inne budowle, dla których warunki gruntowe uniemożliwiają posadowienie bezpośrednie.

Posadowienie na mikropalach iniekcyjnych pozwala na obniżenie kosztów wykonania głębokiego wykopu do warstw nośnych, czy wymiany gruntu.